Jeżeli nawet nie zwycięża mnie miłość do pieniędzy, jeśli nawet nie pęta mnie troska o majątek i bogactwa, to jednak jestem żądny sławy i zabiegam o ludzką chwałę, jeśli zważam na to, jak ludzie na mnie patrzą i co o mnie myślą, jeśli się zastanawiam, co ten o mnie myśli, za kogo tamten mnie uważa, jeśli się lękam, że się komuś nie podobam, i jeśli pragnę się komuś spodobać. Dopóki zabiegam o te sprawy, jestem ich niewolnikiem. Pragnę jednak usilnie wyzwolić się z tego, chcę spróbować, czy mogę stać się wolny, czy mogę odrzucić szpetne jarzmo tej niewoli i osiągnąć wolność zgodnie z napomnieniem Apostoła: „Zostaliście powołani do wolności, nie bądźcie niewolnikami ludzi”. Kto jednak wręczy mi ten akt wyzwolenia? Kto mnie uwolni z tej szpetnej niewoli:
